ਗ਼ਜ਼ਲ ------------------------
ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਖ਼ਾਬ ਹੁੰਦੈ, ਪਿਆਰ ਪੀਘਾਂ ਪਾਉਣ ਦਾ ।
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਸੋਚਦਾ ਫਿਰ, ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਸੰਗ ਲਾਉਣ ਦਾ ।
ਫੈਸਲਾ ਹੀ ਕਰ ਲਿਆ , ਤੈਨੂੰ ਜਦੋਂ ਅਪਨਾਉਣ ਦਾ ।
ਹੱਕ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ , ਮੇਰੀ ਵਫ਼ਾ ਅਜ਼ਮਾਉਣ ਦਾ ।
ਇਸ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦਾ ਪਤਾ ਨਈਂ, ਇਸ਼ਕ ਸੰਗ ਕੀ ਵੈਰ ਹੈ,
ਹਰ ਕਦਮ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਂਦੈ, ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਝਟਕਾਉਣ ਦਾ ।
ਰੁਖ ਹਵਾ ਦਾ ਮੋਡ਼ ਸਕਦੈ ਹਾਂ ਅਗਰ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਏਂ,
ਸ਼ੌਕ ਮੈਨੂੰ ਹੈ ਬਡ਼ਾ ਗਲ਼ ਨੇਰ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਲਾਉਣ ਦਾ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਮੋਡ਼ ਵੀ,
ਵਕਤ ਮਿਲਦੈ ਆਪਣੇ ਹਰ ਜ਼ੁਰਮ ਤੇ ਪਛਤਾਉਣ ਦਾ ।
ਐ ਜ਼ਮਾਨੇ 1 ਇਹ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰੋਕਿਆਂ,
ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਕਰ ਨਾ ਐਵੇਂ, ਤੂੰ ਯਤਨ ਸਮਝਾਉਣ ਦਾ ।
ਵਕਤ ਕਰਦਾ ਜੇ ਵਫ਼ਾ, ਤਾਂ ਪਾਂਦੀਆਂ ਨਾ ਦੂਰੀਆਂ ,
ਦੋਸਤਾ 1 ਕੁਝ ਨਈਂ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਬੁਰੇ ਦਿਨ ਆਉਣ ਦਾ ।
ਸਭ ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਭੁਲਾ ਕੇ , ਭੇਜਦਾ ਤੂੰ ਖ਼ਤ ਅਗਰ ,
ਮੈਂ ਵੀ ਹੀਲਾ ਕਰ ਹੀ ਲੈਣਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਤਕ ਆਉਣ ਦਾ ।
ਬੈਠ ਮੇਰੇ ਕੋਲ, ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਜ਼ਰਾ ਦਿਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ,
ਵਕਤ ਨੇ ਦਿੱਤੈ ਅਸਾਨੂੰ ਫਿਰ ਸਮਾਂ ਮੁਸਕਾਉਣ ਦਾ ।
ਨਾਮ ਤੇਰੇ ਮੈਂ ਹੈ ਕੀਤੀ ਇਹ ਗ਼ਜ਼ਲ , ਮਨਜ਼ੂਰ ਕਰ ,
ਸ਼ੁਕਰੀਆ 1 ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਲਿਖਵਾਉਣ ਦਾ ।
ਕਰ ਲਿਆ ਕਰ ਦਿਲ-ਲਗੀ ਬੇਸ਼ੱਕ ਤੂੰ ਮਹਿਰਮ ਨਾਲ ਵੀ,
ਸ਼ੌਕ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਜੇ ਉਸਨੂੰ ਬੇਵਜ੍ਹਾ ਤਡ਼ਫਾਉਣ ਦਾ ।
--------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment