ਗ਼ਜ਼ਲਮੇਰੇ ਸੰਗ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਅਜੇਹਾ ਹਾਦਸਾ ਹੋਇਆ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਨੇੜਤਾ ਚਾਹੀ , ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਫ਼ਾਸਲਾ ਹੋਇਆ
ਭੁਲਾ ਕੇ ਸਾਂਝ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਉਹ ਛਿਪ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਕਿੱਥੇ ,
ਨਹੀਂ ਦਿਸਿਆ ਕਿਤੇ ਫਿਰਦਾ , ਨਾ ਮੁੜ ਕੇ ਰਾਬਤਾ ਹੋਇਆ
ਕਰੇ ਉਹ ਖੋਖਲਾ ਦਾਅਵਾ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਕਿਵੇਂ , ਜਿਸ ਤੋਂ ,
ਨਾ ਛੂਹ ਹੀ ਆਤਮਾ ਹੋਈ , ਨਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਹੋਇਆ
ਅਜਬ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਾ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਕਿਸ ਮੋੜ 'ਤੇ ਆਸ਼ਕ,
ਨਾ ਖ਼ੁਦ ਜੋਗਾ ਰਿਹਾ ਬਾਕੀ , ਨਾ ਪੂਰਾ ਯਾਰ ਦਾ ਹੋਇਆ
ਮਨਾਂ ਦਾ ਬੋਝ ਵੀ ਲੱਥਾ , ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਮਿਟੇ ਸਾਰੇ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗ ਜਦ ਵੀ ਸਾਹਮਣਾ ਹੋਇਆ
ਤੁਰੇ ਮਿਲ ਕੇ ਨਹੀਂ ਜਿਹੜੇ , ਕਦਮ ਇਕ ਵੀ ਅਜੇ ਤਾਈਂ,
ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹਮਸਫਰ ਆਖਣ , ਭਲਾ ਕੀ ਮਾਮਲਾ ਹੋਇਆ
ਬਹਾਨੇ ਲਾਉਣ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣੀ ਉਸਦੀ ਇਵੇਂ , ਕਿਉਂਕਿ,
ਨਿਭਾਵੇ ਯਾਰੀਆਂ ਵਾਅਦੇ , ਨਾ ਉਸਤੋਂ ਹੌਸਲਾ ਹੋਇਆ
ਸਵੇਰੇ ਦਾ ਘਰੋਂ ਤੁਰਿਆ ਨਾ ਮੁੜਿਆ ਰਾਤ ਵੀ ਰਾਹੀ ,
ਹਨੇਰਾ ਖਾ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਚਾਨਣਾ ਹੋਇਆ
ਕਹੋ ਅਪਨੀ , ਸੁਣੋ ਮੇਰੀ , ਬੁਰਾ ਆਖੋ , ਭਲਾ ਆਖੋ ,
ਜੁਦਾ ਰਹਿ ਕੇ ਨਾ ਝਗੜੇ ਦਾ , ਕਦੇ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ
ਲਗਨ ਉਸਦੀ ਤੋਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ਤੁਰੂ ਡਟ ਕੇ,
ਵਧੇਗਾ ਜੋਸ਼ ਹੀ ਉਸਦਾ , ਕਠਿਨ ਜੇ ਰਾਸਤਾ ਹੋਇਆ
ਤੇਰੇ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਕਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ,
ਗ਼ਜ਼ਲ ਨੇ ਬਾਂਹ ਫੜ੍ਹੀ ' ਮਹਿਰਮ ' ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੁਝ ਆਸਰਾ ਹੋਇਆ =================================
Eh ghazal main bahut vaar padi hai.Bahut vadhiya rachna hai.Rabb kre tussin edan hi likhde raho....
ReplyDelete