ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਹਰ ਨਗਰ ਵਿਚ , ਕਿੰਨੇ ਉਦਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਮਜ਼ਬੂਰੀਆਂ ਦੇ ਮਾਰੇ , ਫਿਰਦੇ ਨਿਰਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਕੀ ਗੈਰ ਦਾ ਭਰੋਸਾ , ਬਣਦੈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਿਹੜਾ ,
ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਦੂਰ ਦਿਲ ਤੋਂ , ਰਹਿੰਦੇ ਜੋ ਪਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਪਰਦੇਸ ਜਾਣ ਵਾਲੇ , ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ ਵਿਛੋੜਾ ,
ਭੁੱਲੀਂ ਨਾ ਤੂੰ ਜੋ ਕਰਦੇ , ਹਿਰਦੇ ਚ ਵਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਰੱਖਦੇ ਜੋ ਮੈਲ ਦਿਲ ਵਿਚ, ਕਰਦੇ ਗਰੂਰ ਨੇ ਜੋ ,
ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ , ਆਉਂਦੇ ਨਾ ਰਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਜਦ ਵੀ ਨਕਾਬ ਉੱਤਰੇ , ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਰੀਬ ਰਹਿ ਕੇ ,
ਲੱਗਦੈ ਪਤਾ ਕਿ ਕਿੰਨੇ , ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਪੈਂਦੀ ਜਦੋਂ ਜ਼ਰੂਰਤ , ਪੱਲਾ ਉਹ ਝਾੜ ਜਾਂਦੇ ,
ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਖਾਸ ਮਿੱਤਰ , ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਖਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਦੰਗੇ ਫਸਾਦ ਕਰ ਕੇ , ਮਿਲਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਹੈ ,
ਔਵੇਂ ਜਨੂਨ ਵਿਚ ਉਹ , ਕਰਦੇ ਖਲਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਸਭ ਨੂੰ ਜੋ ਆਖਦਾ ਹੈ , ' ਮੈਂ ਦਾਸ ਹਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ' ,
ਬੈਠੇ ਨੇ ਕੁਰਸੀਆਂ ਤੇ , ਉਸ ਦੇ ਹੀ ਦਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਾਂ ਖੂਨ ਦੇ ਨੇ , ਪਰ ਤਾਂਘ ਨਾ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ,
ਇਨਸਾਨ ਕੀ ਘਰਾਂ ਵਿਚ , ਕਰਦੇ ਨਿਵਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਆਕਾਸ਼ ਛੂਹ ਰਹੇ ਨੇ , ਪਰਵਾਜ਼ ਭਰ ਗਏ ਜੋ ,
ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿਲ ਦੇ ਮਾਲਿਕ , ਬੈਠੇ ਉਦਾਸ ਚਿਹਰੇ
ਚਿਹਰੇ ਬੁਝਾ ਰਹੇ ਨੇ , ' ਮਹਿਰਮ ' ਪਿਆਸ ਮਨ ਦੀ ,
ਤਾਂ ਹੀ ਜਗਾ ਕੇ ਮਨ ਵਿਚ , ਰੱਖਦੇ ਪਿਆਸ ਚਿਹਰੇ
----------------------------------------------
No comments:
Post a Comment